کم پشتی مژه ها، علل و راه های درمان

علت بروز کم پشتی مژه ها چیست؟ یکی از جنبه‌های زیبایی چشم‌ها، داشتن مژه‌های پرپشت و بلند است. لازم است بدانید که موی مژه‌ها، همانند مو‌های دیگر نواحی بدن واجد سیکل رشد می‌باشند و هر دوره رشد آن‌ها حدود ۲ تا ۳ ماه به طول میانجامد.

وظیفه مژه‌ها حفاظت از چشم در مقابل نور آفتاب، گرد و خاک و رطوبت می‌باشد. مژه‌ها علاوه بر زیبایی بخشیدن به چشم‌ها مانند یک صافی و فیلتر از ورود ذرات خارجی به چشم جلوگیری نموده و باعث ایجاد رفلکس در پلک زدن می‌شود.

علل ریزش و کم پشتی مژه‌ ها

کم پشتی مژه‌ها می‌تواند علل مختلفی داشته باشد. از جمله شایع‌ترین دلایل این عارضه می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:

همچنین توجه داشته باشید که ماداروز Madarosis اصطلاحی است که به از دست دادن یا ریختن مژه‌ها به دلیل آسیب به فولیکول مو گفته می‌شود.

• ژنتیک: یکی از علل شایع کم پشتی مژه‌ها زمینه ارثی است.
• بیماری‌های مادرزادی: EB
• سن: افزایش سن موجب کاهش حجم مژه و نازک شدن آن‌ها می‌شود.
• وسواس اجباری کندن مو یا (تریکوتیلومانی)
• آسیب‌های فیزیکی: این آسیب‌ها خصوصاً در هنگام آرایش نمودن و پاک کردن آرایش مسئول بخش عمده‌ای از این موارد می‌باشند. خالکوبی مژه‌ها نیزموجب آسیب به بافت مژه‌ها می‌گردد. استفاده از مژه‌های مصنوعی، رنگ مو و استفاده از ریمل نیز موجب کنده شدن مژه‌ها می‌شود.
• طاسی منطقه‌ای (سکه‌ای)
• بیماری‌های التهابی مزمن پوست: اگزمای پوست خشک، درماتیت سبورئیک، آکنه روزاسه، پسوریازیس، بیماری‌های تاولی (پمفیگوس) بخش عمده این بیماری‌ها با خاراندن پلک و مژه‌ها، موجب کنده شدن مو‌های مژه می‌شوند.
• عفونت‌های پوستی: گل مژه، بلفاریت استافیلوکوکی، عفونت با انگل دمودکس، تراخم، مخملک، سرخک، آبله مرغان.
• بیماری‌های داخلی: اختلالات تیرویید (کم کاری و پرکاری)، جذام، سل، ایدز، لوپوس سیستمیک، اختلالات غدد فوق کلیوی (آدیسون)، دیابت.
• کمبود‌های تغذیه‌ای: فقر آهن، کمبود اسید فولیک و بیوتین، سوء تغذیه و کمبود پروتئین.
• دارو‌ها: دارو‌های شیمی درمانی، رتینویید خوراکی، دارو‌های ضد انعقاد خون، متی مازول، کینین‌ها، بیسموت، طلا، بروموکریپتین، والپروات سدیم.
• مسمومیت: آرسنیک، تالیوم، ویتأمین آ.

توجه داشته باشید که برای تشخیص بایستی تاریخچه دقیق از بیمار گرفته شود و انجام آزمایش‌های خون برای رد علل ثانویه لازم می‌باشد.

راهکار‌های درمانی برای کم پشتی مژه

به طور کلی برطرف نمودن علل زمینه‌ای و کنترل آن‌ها اولین اصل در درمان می‌باشد. برای مثال درمان اختلالات تیروئید و بر طرف نمودن کم خونی و کنترل بیماری‌های التهابی پوست پلک، منجر به بهبود کم پشتی مژه‌ها می‌گردد.

البته توجه داشته باشید که کمبود‌های تغذیه‌ای نیز موجب تسریع روند ریزش مژه‌ها می‌شود. تنها دارو‌های مؤثر و علمی برای تقویت مژه‌ها، استفاده از دارو‌های لاتانوپروست و بیماتوپروست است که این دو دارو از مشتقات ماده پروستاگلاندین هستند. البته اثر بخشی این دارو‌ها محدود به زمان مصرفشان می‌باشد و درمان فقط در موارد محدود و تحت نظر پزشک متخصص توصیه می‌شود.

لازم به ذکر است که این دارو‌ها گران قیمت بوده و تنها بر روی مژه‌های پلک بالا قابل استفاده می‌باشند. مصرف آن‌ها نیز به علت احتمال بالا رفتن فشار داخل چشم و خطر گلوکوم در افراد مسن توصیه نمی‌شود. همچنین با مصرف آن‌ها خطر ایجاد لک تیره بر روی پوست پلک وجود دارد.

یکی از روش‌های درمان ریزش مژه که در موارد خاض مانند اختلالات ژنتیکی بر روی بیمار انجام می‌شود، پیوند موی مژه است. این جراحی انواع مختلفی داشته و توسط متخصصین زیبایی انجام می‌شود.

سخن آخر

در این مقاله در خصوص علل ریزش مژه و راه‌های درمان آن با شما صحبت کردیم. با توجه به موارد گفته شده در این مقاله بهتر است همواره به سلامت مزه‌های خود توجه داشته باشید و در صورتی که دچار ریزش مژه شدید، به متخصص مراجعه کرده و در صدد درمان این مشکل باشید.

منبع: دکتر مرتضی حیدری متخصص پوست، مو و زیبایی