ریزش مو می‌تواند به جز موی سر، مژه و ابرو‌ها را نیز شامل شود. گاهی ممکن است تارهای ابرو‌ نیز مانند موی سر دچار ریزش و یا توقف رشد شوند. در این حالت شناسایی دقیق علت ریزش ابرو به یافتن درمان مناسب جهت پیشگیری، کاهش و یا بازگشت ریزش آن کمک زیادی می‌کند. در این مقاله به توضیح علل ریزش ابرو و راه‌های درمانی آن می‌پردازیم.

علل ریزش ابرو

•  آلوپسی آره آتا (ریزش موی سکه‌ای)

ریزش موی سکه‌ای نوعی اختلال خود ایمنی است. به این معنی که سیستم ایمنی به اشتباه، بخشی از بدن را به عنوان دشمن مورد شناسایی قرار داده و به آن حمله می‌کند. آلوپسی آره آتا فولیکول‌های مو را که در رشد مو نقش دارند مورد هدف قرار داده و سبب کاهش و توقف رشد مو می‌شود. آگاهی از این مسأله که چه عاملی باعث شروع این بیماری می‌شود، به صورت دقیق کشف نشده است.

بیماری غده تیروئید علت ریزش ابرو

کم کاری و پرکاری تیروئید هر دو بر روی رشد مو اثر می‌گذارند. در کم کاری تیروئید مو‌های ناحیه خارجی ابرو دچار ریزش می‌شود.

اگزمای اتوپیک (سرشتی)

اگزما یک نوع التهاب پوستی است که باعث خارش، قرمزی، ترشح و تحریک پوست می‌شود. این بیماری در نتیجه حساسیت بیش از حد سیستم ایمنی ایجاد می‌گردد. از آنجا که فولیکول‌های مو در داخل پوست قرار گرفته‌اند، اگزما می‌تواند رشد مناسب مو‌ها را مختل نماید.

پسوریازیس (بیماری صدفی)

پسوریازیس یک اختلال خود ایمنی است که سبب تسریع تکثیر سلول‌های پوستی شده و منجر به ایجاد ضایعات قرمز، ضخیم پوسته دار و گا‌هاً خارش دار می‌شود. در صورتی که پسوریازیس پوست ناحیه سر و صورت را گرفتار کند، می‌تواند منجر به اختلال در فولیکول‌های مو و توقف رشد مو شود.

درماتیت سبوره علت ریزش ابرو

درماتیت سبوره نوعی التهاب خارش دار پوستی است که در نتیجه فعالیت بیش از حد نوعی قارچ به نام پیتروسپورم اواله بوجود می‌آید و منجر به تولید بیش از حد سبوم (روغن نرم‌کننده مو) در پوست و ایجاد شوره (دندروف) حتی در ناحیه ابرو‌ها می‌شود. از آنجا که التهاب فوق ممکن است فولیکول‌های مو را هم درگیر کند، می‌تواند عاملی درجهت ریزش مو به حساب بیاید.

کمبود‌های تغذیه‌ای

کاهش دریافت ویتأمین A یا روی  Zinc می‌تواند رشد سلولی را آهسته کرده و تولید سبوم (روغن نرم‌کننده مو) را به تعویق بیندازد.

سایر کمبود‌های تغذیه‌ای که می‌توانند بر روی ریزش مو تأثیر داشته باشند، عبارتند از: بیوتینB۷)، ویتأمین C، آهن، امگا۳، ویتأمین E، ویتأمین D، ویتأمین B۱۲ و سیستئین

عوامل روحی – روانی

استرس و اضطراب بیش از حد تعادل فیزیولوژیکی بدن را مختل نموده و این مسأله منجر به کاهش اکسیژن‌رسانی به فولیکول‌های مو شده و سطح هورمون‌هایی را که در رشد مو نقش دارند، تغییر می‌دهد. “تریکوتیسلومانیا”، (نوعی کندن عادتی مو)، ناشی از اختلال اضطرابی بوده که در میان دختران نوجوان بسیار شایع است.

تلوژن افلوویم علت ریزش ابرو

تلوژن افلوویم نوعی ریزش مو ثانویه است که در اثر تغییرات فیزیولوژیکی از جمله بارداری و شیردهی و یا به دنبال استرس زیاد ماژور مانند عمل جراحی به وجود می‌آید. این عارضه که با ایجاد نوسانات هورمونی و بیو شیمیایی در بدن همراه است، سیکل طبیعی رشد مو را مختل نموده و سبب ریزش مو می‌شود.

افزایش سن

افزایش سن یک فاکتور غیر قابل بازگشت در ریزش مو به حساب می‌آید. در هر دو جنس زن و مرد، پس از ۴۰ سالگی، مو‌ها شروع به نازک شدن می‌کنند که دلیل اصلی آن تغییرات هورمونی (استروژن در خانم‌ها و تستوسترون در آقایان) است.

ابرو برداشتن مکرر یا استفاده بیش از حد از محصولات آرایشی

ابرو برداشتن بیش از حد سبب ایجاد آسیب‌های خفیف به ابرو شده که نتیجه آن توقف رشد ابرو در همان نقطه است. آرایش مکرر ابرو‌ها و استفاده از مواد آرایشی نامرغوب نیز ممکن است سبب ریزش مو‌های ابرو شود.

مصرف دارو‌ها ریزش ابرو

استفاده بیش از حد از ویتأمین A و مشتقات آن (راکوتان)، آنتی بیوتیک‌ها، دارو‌های پایین آورنده چربی خون (آتورواستاتین)، دارو‌های ضد انعقاد خون (هپارین و وارفارین)، دارو‌های تضعیف‌کننده سیستم ایمنی (متوتروکسات، سیلکوفسفامید و‌اتانرسپت)، دارو‌های ضد تشنج (دپاکین)، دارو‌های ضد فشار خون(متورال، پروپرانولول و آتنولول، کاپنوپریل و انالاپریل)، دارو‌های ضد افسردگی (سرترالین، فلوکستین و‌امی تریپتلین) و دارو‌های مورد استفاده در درمان سرطان‌ها (شیمی درمانی) از جمله دارو‌هایی هستند که می‌توانند سبب ایجاد ریزش مو در افراد شوند.

عفونت‌ها

عفونت قارچی پوست سر (تینه آکاپتیس) می‌تواند منجر به ایجاد ضایعات قرمز خارش دار و حلقه‌ای شکل همراه با ترشح، التهاب و تاول شود. این عارضه در صورتی که در ناحیه ابرو ظاهر شود، می‌تواند سبب ریزش مو شده و یک ناحیه خالی از مو در ابرو ایجاد نماید.

از دیگر عفونت‌های مهم و نادر مسبب ریزش ابرو، جذام (لپر) است.

درمان ریزش ابرو

از جمله درمان‌های موثر در ریزش مو استفاده از داروهایی است که در ادامه به آن‌ها اشاره می‌کنیم.

ماینوکسیدیل

ماینوکسیدیل یک داروی موضعی مؤثر جهت درمان ریزش مو از جمله در ناحیه ابرو بوده که در دو غلظت متفاوت (۲% جهت خانم‌ها و ۵% جهت آقایان) در بازار موجود است.

کورتون‌های موضعی

کورتون‌ها نیز هم بصورت موضعی و هم به صورت تزریقی، جهت درمان بیماری خود ایمنی ریزش ابرو (آلوپسی اره اتا)، پسوریازیس و اگزما مورد استفاده قرار می‌گیرند.

مکمل‌های تغذیه‌ای

استفاده از مکمل‌های تغذیه‌ای حاوی آنتی اکسیدان‌ها امگا ۳ و ۶  و روی (zinc) نیز در زنان و مردان جهت مقابله با ریزش ابرو مؤثرند.

لوسیون‌های حاوی ترکیبات گیاهی

از جمله عناصر گیاهی موجود در طبیعت که در جلوگیری از ریزش مو و تقویت آن مؤثرند می‌توان به رزماری، گزنه، دم اسب، آویشن، روغن کرچک و شبدر قرمز اشاره کرد.

کپکسیل Capixylکه ماده‌ای موجود در عصاره شبدر قرمز است، جدیدترین و مؤثرترین عنصر گیاهی مؤثر در کمک به رشد مو‌های ناحیه ابرو می‌باشد.

سخن آخر

در این مقاله در خصوص علل مختلف ریزش ابرو و راه‌های درمان این عارضه با شما صحبت کردیم. با توجه به موارد گفته شده در این مقاله، اهمیت شناخت علل ریزش ابرو و به تبع آن انتخاب راه درمانی مناسب از اهمیت بسیاری برخوردار است. در صورتی که دچار ریزش ابرو به صورت غیر طبیعی شدید، لازم است در اولین فرصت به پزشک متخصص مراجعه کرده و درصدد حل مشکل خود باشید.

دکتر ابراهیم مظلوم

دانشجوی دکترای تخصصی پوست و مو – دانشگاه تهران